Traumasymptomen kunnen variëren in ernst en duur. De meest voorkomende algemene symptomen zijn:
Herbelevingen
Vermijding
Verhoogde spanning
Emotionele ontregeling
Deze symptomen kunnen een aanzienlijke impact hebben op het dagelijks functioneren, waaronder problemen met werk, relaties en dagelijkse taken. Het is belangrijk op te merken dat niet iedereen alle symptomen ervaart en dat de intensiteit kan verschillen per persoon.
Herbelevingen zijn een kernkenmerk van posttraumatische stress-stoornis (PTSS). Tijdens een herbeleving lijkt het alsof de traumatische gebeurtenis opnieuw wordt ervaren, wat zeer realistisch en angstaanjagend kan zijn. Symtomen omvatten:
Vermijding is een natuurlijke reactie op de intense emoties die door trauma worden opgeroepen. Het kan een manier zijn om tijdelijk de pijn te verlichten, maar het kan ook het herstelproces belemmeren. Symptomen omvatten vermijding van:
Trauma kan leiden tot een staat van constante waakzaamheid en verhoogde prikkelbaarheid, waardoor individuen zich voortdurend bedreigd voelen, zelfs in veilige omgevingen. Deze verhoogde spanning kan leiden tot moeilijkheden in sociale interacties en overmatige reacties op alledaagse prikkels. Symptomen omvatten:
Emotionele ontregeling is een veelvoorkomend symptoom bij trauma en kan zich op verschillende manieren manifesteren. Mensen met emotionele ontregeling hebben moeite om hun gevoelens te reguleren en kunnen intense of onevenredige emotionele reacties vertonen. Symptomen omvatten:
Als reactie op traumasymptomen kunnen we copingmechanismen ontwikkelen. Copingmechanismen zijn strategieën die mensen gebruiken om met stress en moeilijke situaties om te gaan. Er zijn twee hoofdcategorieën: adaptieve en maladaptieve copingmechanismen.
Dit zijn gezonde en effectieve manieren om stress te reguleren of ermee om te gaan. Deze strategieën:
Voorbeelden van adaptieve copingmechanismen zijn:
Biede tijdelijke verlichting maar kunnen op lange termijn schadelijk zijn. Deze strategieën:
Voorbeelden van maladaptieve copingmechanismen zijn:
Het vergroten van adaptieve copingmechanismen en het verminderen van maladaptieve copingmechanismen spelen een cruciale rol bij het verwerken van trauma. Adaptieve copingmechanismen bevorderen de natuurlijke verwerkingscapaciteit van het brein. Ze activeren het deel van de nervus vagus dat verantwoordelijk is voor rust, ontspanning en veerkracht, waardoor het lichaam beter in staat is om traumatische ervaringen te verwerken en te integreren. Door adaptieve strategieën te versterken, kunnen traumatische herinneringen hun emotionele lading verliezen. Dit maakt het eenvoudiger om aan de oorspronkelijke gebeurtenis terug te denken zonder overweldigd te raken door negatieve emoties. Bovendien biedt het aanleren van deze strategieën nieuwe manieren om met stress en moeilijke situaties om te gaan, wat helpt bij het doorbreken van vermijdingsgedrag en het bevorderen van een terugkeer naar normaal functioneren.
